การอนุรักษ์นาฏศิลป์ไทย
นาฏศิลป์ไทย
เป็นผลผลิตทางวัฒนธรรมที่เป็นรูปธรรม
ซึ่งนับเป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่บรรพบุรุษของเราได้สร้างและสั่งสมภูมิปัญญามาแต่โบราณ
เป็นสิ่งที่แสดงถึงเอกลักษณ์ของชาติซึ่งแสดงให้เห็นถึงความเป็นอารยประเทศของชาติไทยที่มีความเป็นเอกราชมาช้านาน
นานาประเทศในโลกต่างชื่นชนนาฏศิลป์ไทยในความงดงามวิจิตรบรรจงเป็นศิลปะที่มีคุณค่าควรแก่การอนุรักษ์และสืบทอด แนวทางในการอนุรักษ์นาฏศิลป์ไทย
1. การอนุรักษ์รูปแบบ หมายถึง
การรักษาให้คงรูปดังเดิม เช่น เพลงพื้นบ้านก็ต้องรักษาขั้นตอนการร้อง ทำนอง
การแต่งกาย ท่ารำ ฯลฯ หรือหากจะผลิตขึ้นใหม่ก็ให้รักษารูปแบบเดิมไว้
2. การอนุรักษ์เนื้อหา หมายถึง
การรักษาในด้านเนื้อหาประโยชน์คุณค่าด้วยวิธีการผลิต การรวบรวมข้อมูลเพื่อการศึกษา เช่น เอกสาร และสื่อสารสนเทศต่างๆ
การอนุรักษ์ทั้ง
2 แบบนี้ หากไม่มีการสืบทอดและส่งเสริม
ก็คงไว้ประโยชน์ในที่นี้จะขอนำเสนอแนวทางในการส่งเสริมเพื่ออนุรักษ์นาฏศิลป์ไทย
ดังนี้
1.จัดการศึกษาเฉพาะทางส่งเสริมให้มีสถาบันการศึกษาด้านนาฏศิลป์จัดการเรียนการสอน เพื่อสืบทอดงานศิลปะด้านนาฏศิลป์ เช่น
วิทยาลัยนาฏศิลป์ สถาบันเอกชน องค์กรของรัฐบางแห่ง ฯลฯ
2.จัดการเรียนการสอนในขั้นพื้นฐาน
โดยนำวิชานาฏศิลป์จัดเข้าในหลักสูตรและเข้าสู่ระบบการเรียนการสอนทุกระดับ
ตามระบบที่ควรจะให้เยาวชนได้รับรู้เป็นขั้นตอนตั้งแต่อนุบาล – ประถม มัธยมศึกษา และอุดมศึกษา ตลอดจนสถาบันการศึกษาทุกระดับ
จัดรวบรวมข้อมูลต่างๆ
เพื่อประโยชน์ต่อการศึกษาค้นคว้า และบริการแก่ชุมชนได้ด้วย
เพื่อประโยชน์ต่อการศึกษาค้นคว้า และบริการแก่ชุมชนได้ด้วย
3.มีการประชาสัมพันธ์ในรูปแบบสื่อโฆษณาต่างๆทั้งวิทยุ โทรทัศน์ และหนังสือพิมพ์ โดยนำศิลปวัฒนธรรมด้านนาฏศิลป์เข้ามาเกี่ยวข้องเพื่อเป็นการสร้างบทบาทของความเป็นไทยให้เป็นที่รู้จัก
4.จัดเผยแพร่ ศิลปวัฒนธรรม
ในรูปแบบการแสดงนาฏศิลป์แก่หน่วยงานรัฐและเอกชน
โดยทั่วไปทั้งภายในประเทศและต่างประเทศ
5.ส่งเสริมและปลูกฝังมรดกทางศิลปวัฒนธรรมภายในครอบครัว ให้รู้ซึ้งถึงความเป็นไทยและอนุรักษ์รักษาเอกลักษณ์ไทย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น